Τεύχος 38ΣΕ_ΟΙ 7 ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ_Η ιστορική πορεία της εκκλησίας

Έκδοση: 1993, 2008 - Ανατύπωση: 08/2022
Κάνετε ΚΛΙΚ στην επιλογή "αποθήκευση αρχείου" για να κατεβάσετε το μήνυμα αυτό σε PDF

 

ΟΙ ΕΠΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ 

Η ιστορική πορεία της εκκλησίας:

από την ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ μέχρι την ΑΡΠΑΓΗ

 

     Στο Α΄ κεφάλαιο του βιβλίου της Αποκάλυψης περιγράφεται η περίπτωση που ο Ιωάννης βλέπει σε όραση τον ένδοξο Ιησού να περπατά ανάμεσα σε 7 τοπικές εκκλησίες στην περιοχή της Ασίας, οι οποίες όπως αναφέρονται στα κεφάλαια Β/2 και Γ/3 είναι κατά σειρά: ΕΦΕΣΟΣ, ΣΜΥΡΝΗ, ΠΕΡΓΑΜΟΣ, ΘΥΑΤΕΙΡΑ, ΣΑΡΔΕΙΣ, ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ και ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ. Αναφέρει στο εδ.Α/1:20: «Και εστράφην να ίδω την φωνήν, η οποία ελάλησε μετ’ εμού, και στραφείς είδον ΕΠΤΑ ΛΥΧΝΙΑΣ, και εν μέσω των επτά λυχνιών (είδον ένα) όμοιον με υιόν ανθρώπου». Στο εδ.Α/1:20 εξηγεί ότι «ΑΙ ΕΠΤΑ ΛΥΧΝΙΑΙ τα οποίας είδες, είναι ΑΙ ΕΠΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙ». Η αναφορά όμως της Βίβλου στις «επτά εκκλησίες» είναι καθαρά τυπολογική (συμβολική) και αναφέρεται στη χρονική πληρότητα της περιόδου της εκκλησίας του Ιησού Χριστού (περίοδος χάριτος), η οποία αρχίζει από την ημέρα της Πεντηκοστής, όπου εκπληρώθηκε τυπολογικά η 4η κατά σειρά από τις 7 εορτές του Κυρίου και θα τελειώσει σε πρώτο στάδιο με την αρπαγή της «εκκλησίας της Φιλαδέλφειας» και σε δεύτερο στάδιο με την αρπαγή «του λοιπού σπέρματος της γυναικός», της «εκκλησίας της Λαοδίκειας» στο μέσον της επταετίας του Αντίχριστου (βλ. Αποκάλυψη ΙΑ/11: 11, ΙΒ/12:17).

    Η ιστορία του κόσμου, από τη δημιουργία μέχρι τη συντέλεια του κόσμου, χωρίζεται σε 7 μεγάλες περιόδους, που αποκαλούνται οικονομίες. Οι 4 πρώτες δεν αναφέρονται ρητά μέσα στην Αγία Γραφή, αλλά συνάγονται από τα μεγάλα ιστορικής σημασίας γεγονότα που τις χωρίζουν μεταξύ τους, και κατά σειρά είναι: Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ (τελειώνει με την εκδίωξη των πρωτοπλάστων από τον κήπο της Εδέμ – βλ. Γένεσις Γ/3:23), Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ (τελειώνει με το κατακλυσμό του Νώε, το 2500 π.Χ. περίπου - βλ. Γένεσις Ζ/7), Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ (τελειώνει με την κρίση της Βαβέλ, το 1900 π.Χ. - βλ. Γένεσις ΙΑ/11), και Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ (τελειώνει με το «πάσχα» των Ισραηλιτών, το 1450 π.Χ. περίπου – βλέπε: Έξοδος ΙΒ/12).

    Οι 3 τελευταίες περίοδοι αναφέρονται ρητά μέσα στην Αγία Γραφή και είναι: Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ, η οποία αρχίζει με την έξοδο του λαού Ισραήλ από την Αίγυπτο («πάσχα») και τελειώνει με το αληθινό «πάσχα», που είναι η θυσία του Ιησού Χριστού επάνω στο σταυρό του Γολγοθά. Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ, στην οποία βρισκόμαστε τώρα και η οποία αρχίζει από τη θυσία του Ιησού και ειδικότερα από την ημέρα της Πεντηκοστής και θα τελειώσει με την αρπαγή της εκκλησίας. Τελευταία είναι Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ, η οποία θα αρχίσει με τη δεύτερη ένδοξη έλευση του Ιησού και θα τελειώσει με την καταστροφή του κόσμου 

    Στο κεφάλαιο αυτό, θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με την παρούσα 6η οικονομία, την «περίοδο της χάριτος», η οποία τυπολογικά περιγράφεται και αναλύεται μέσα από τις 7 εκκλησίες της Αποκάλυψης και οι οποίες αντιπροσωπεύουν 7 χρονικές περιόδους της εκκλησίας. Η συγκεκριμένη ονομασία της κάθε εκκλησίας, φανερώνει και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της γνώρισμα:

 (1)  Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ (Αποκάλυψη Β/2:1-7)

       Αποστολική Εκκλησία  (33 μ.Χ. – 64 μ.Χ.)

    «ΕΦΕΣΟΣ» σημαίνει έφεση (αγάπη) για τον Ιησού Χριστό και είναι Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ. Είναι η χρονική περίοδος που αρχίζει με την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξεις κεφ.Β/2) και τελειώνει με την έναρξη των διωγμών το έτος 64 μ.Χ. από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Νέρωνα και οι οποίοι κορυφώθηκαν αργότερα το έτος 161 μ.Χ. επί αυτοκρατορίας του Μάρκου Αυρήλιου. Οι πιστοί της περιόδου αυτής, αλλά και της επόμενης, δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη ονομασία ή τίτλους, απλά ονομάζονταν «μαθητές», ή «άγιοι», ή «παιδιά του Θεού».

    Οι πιστοί ονομάσθηκαν για πρώτη φορά στην Αντιόχεια «Χριστιανοί», χωρίς να έχουν δίπλα και κάποιο κοσμητικό επίθετο (δηλ. Χριστιανοί ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ, Χριστιανοί ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ, Χριστιανοί ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟ-ΜΕΝΟΙ, κλπ). Στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων ΙΑ/11:25 γράφει: «Και συνελθόντες εις την εκκλησία (ο Παύλος και ο Βαρνάβας) έν ολόκληρον έτος, εδίδαξαν πλήθος ικανόν, και πρώτον εν Αντιοχεία ΟΝΟΜΑΣΘΗΚΑΝ οι μαθηταί Χριστιανοί» (βλ. Α΄ Πέτρου Δ/4:16 και Πράξεις Ις΄/16:28). Οι εχθροί των Χριστιανών τους ονόμαζαν «πλάνους» (Β’ Κορινθίους ς’ /6:8, Ματθαίος ΚΖ/27:63), «επαναστάτες» (Πράξεις Ις΄/16:20, ΙΖ/17: 6) και «αιρετικούς» (Πράξεις ΚΔ/24:14-17, ΚΗ/28:22) και μάλιστα τον απόστολο Παύλο τον αποκαλούσαν φθοροποιό και πρωτοστάτη της «αίρεσης των Ναζωραίων». Αυτούς τους τίτλους είχε η εκκλησία των πρώτων αποστολικών χρόνων, η εκκλησία της Εφέσου, αλλά και η μετέπειτα η εκκλησία της Σμύρνης.

 (2)  Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ (Αποκάλυψη Β/2:8-11)

       Διωκόμενη Εκκλησία  (64 μ.Χ. – 313 μ.Χ.)

    «ΣΜΥΡΝΗ»: Προέρχεται από τα «σμύρνα», τα οποία έβαζαν στους νεκρούς. Είναι η χρονική περίοδος ΤΗΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, της εκκλησίας των διωγμών και των κατακομβών. Η περίοδος αυτή αρχίζει με τους διωγμούς (64 μ.Χ.) και τελειώνει το έτος 313 μ.Χ. με την έκδοση του Διατάγματος των Μεδιολάνων «περί ανεξιθρησκείας» από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από λαμπρές και ένδοξες σελίδες αμέτρητων χιλιάδων μαρτύρων, που προτίμησαν το θάνατο μέσα στις Ρωμαϊκές αρένες, παρά να αρνηθούν την πίστη τους στον Ιησού. Το μεγαλείο της ψυχής τους ήταν τέτοιο, που λύγιζε και τους βασανιστές τους, δεκάδες από τους οποίους ακολούθησαν τη «νέα πίστη», ακολούθησαν την «αίρεση των Ναζωραίων» και έγιναν στη συνέχεια και οι ίδιοι μάρτυρες του Ιησού Χριστού. Η εκκλησία της Σμύρνης είναι η εκκλησία των χιλιάδων ανώνυμων και επώνυμων μαρτύρων της πίστης.

 (3)  Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ(Αποκάλυψη Β/2:12-17)

       Συμβιβαζόμενη Εκκλησία  (313 μ.Χ. – 606 μ.Χ.)

    «ΠΕΡΓΑΜΟΣ» σε ελευθερη απόδοση σημαίνει «πολλοί γάμοι». Η μία εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός και υπήρχε μέχρι τότε, «παντρεύτηκε» με το σύστημα του κόσμου, συμβιβάστηκε με τον κόσμο, μετά το έτος 313 μ.Χ., με αποτέλεσμα να χάσει την απλότητά της, την αλήθεια και το φως της, τη δύναμή της και το Πνεύμα του Θεού να φύγει μέσα από αυτή και τέλος να καταντήσει μια νεκρή εκκλησία, μια εκκλησία ξερών πνευματικών τύπων. Η εκκλησία της Περγάμου είναι Η ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Η εκκλησία της περιόδου αυτής και των μετέπειτα περιόδων, δεν έχει καμιά σχέση και ομοιότητα με την εκκλησία των δύο προηγούμενων περιόδων. Από τον 3ο αιώνα μ.Χ. αρχίζει μια αυξανόμενη αποστασία, η οποία κορυφώνεται κυρίως από τον 6ο αιώνα και μετά, οπότε αρχίζουν οι σκοτεινοί αιώνες της εκκλησίας.              

 (4)  Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ (Αποκάλυψη Β/2:18-29)

       Εκκλησία των Σκοτεινών Αιώνων (606 μ.Χ. – 1517 μ.Χ.)

    «ΘΥΑΤΕΙΡΑ» σημαίνει «θυγάτηρ της Τύρου» και αναφέρεται στην Αποκάλυψη Β/2:20-25 ότι η εκκλησία την περίοδο αυτή θα αρχίσει να λατρεύει τον Βάαλ και την Ιεζάβελ, την τότε σύγχρονη «χριστιανή» κόρη της Τύρου. Η εκκλησία αποστατεί και φθάνει στο έσχατο σημείο της ειδωλολατρίας και όλα αυτά με χριστιανικό περίβλημα. Είναι η περίοδος ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΑΙΩΝΩΝ, είναι η χειρότερη περίοδος που πέρασε ποτέ η εκκλησία του Ιησού Χριστού και θεωρητικά αρχίζει από τον 6ο αιώνα (όπου αρχίζει να βασιλεύει πνευματικό σκοτάδι σε Ανατολή και Δύση) και τελειώνει τον 15ο αιώνα.

    Η εκκλησία δεν είχε ακόμα διασπασθεί σε Δύση και Ανατολή, αλλά η στάση της απέναντι στο αληθινό φως του ευαγγελίου του Ιησού ήταν μισητή και ιδιαίτερα στη Δύση. Εάν κάποιος πιστός ήταν αντίθετος με το θρησκευτικό κατεστημένο, τον θεωρούσαν αιρετικό και μάγο και με συνοπτικές θεατρινίστικες διαδικασίες τον οδηγού-σαν κατευθείαν στο θάνατο, στη μεν Δύση διά της πυράς από την «Ιερά Εξέταση», στη δε Ανατολή με βασανισμούς, φυλακές και εξορία (π.χ. Ιωάννης Χρυσόστομος). Αμέτρητες χιλιάδες τέτοιους «αιρετικούς» πιστούς είχε στείλει στο θάνατο ανά τους αιώνες η «…αγία» εκκλησία. Αποτελεί μια μελανή σελίδα στην ανθρώπινη ιστορία ότι τα πιο ειδεχθή εγκλήματα έχουν γίνει στο «…όνομα» του Ιησού, στο όνομα Εκείνου που δίδαξε «να αγαπάτε τους εχθρούς σας» και «να μην ανταποδίδετε το κακό σε κανένα».

    Όταν ο Χριστιανισμός απέκτησε κρατική προστασία, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου και μετά, άρχισε ο σκληρός ανταγωνισμός των ομόδοξων Πατριαρχείων Κωνσταντινούπολης και Ρώμης, με αποτέλεσμα να αρχίζουν σταδιακά να αποχωρίζονται και να εμφανίζονται οι όροι «Ανατολική Εκκλησία» και «Δυτική Εκκλησία», αλλά όμως (όπως ήδη αναφέραμε) αποτελούσαν ακόμα ΜΙΑ Εκκλησία για τον έξω κόσμο, μέχρι το έτος 1054 μ.Χ., που επήλθε η οριστική ρήξη στις σχέσεις των Εκκλησιών.

        (5)  Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΣΑΡΔΕΩΝ (Αποκάλυψη Γ/3:1-6)

Εκκλησία της Μεταρρύθμισης (1517 μ.Χ. – 1906 μ.Χ.)

    «ΣΑΡΔΕΙΣ» σημαίνει «λίγοι που ξέφυγαν». Ξέφυγαν δηλαδή μέσα από το πνευματικό (θρησκευτικό) σκοτάδι της κατεστημένης Ορθόδοξης και Καθολικής Εκκλησίας, που είχαν αποστατήσει από την αλήθεια και είχαν πέσει στον τυπικισμό και την ειδωλολατρία. Η εκκλησία των Σάρδεων είναι Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ, ή «η Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία», όπως την ονόμασαν οι εχθροί της, ενώ οι ίδιοι αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «Ευαγγελικούς».

    Το γεγονός που πρέπει να θίξουμε και να προσέξει ιδιαίτερα ο αναγνώστης για την περίοδο αυτή είναι το εξής: Ο Μαρτίνος Λούθηρος (τον οποίο χρησιμοποίησε ο Θεός το έτος 1517 μ.Χ. για να βγάλει την εκκλησία Του από την πλάνη των  σκοτεινών αιώνων και να την φέρει και πάλι στο φως και την αλήθεια), είχε μερική αποκάλυψη από το Θεό, είχε δηλαδή αποκάλυψη μικρού μέρους της Αλήθειας από το Λόγο του Θεού. Δίδασκε θεμελιώδεις σωτηριακές αλήθειες, όπως δικαίωση διά της πίστης στη λυτρωτική θυσία του Ιησού, αναγέννηση, τη μοναδικότητα της μεσιτείας του Ιησού, κλπ..

    Για παράδειγμα, εάν υποθέσουμε ότι η Καθολική Εκκλησία (από την οποία προερχόταν ο Λούθηρος) είχε 100 πλάνες, ο Λούθηρος ξεκίνησε τη μεταρρύθμιση με 20 ΑΛΗΘΕΙΕΣκαι 80 ΠΛΑΝΕΣ που πήρε από την Καθολική Εκκλησία. Αργότερα, άλλοι πιστοί μέσα από την ομάδα του Λούθηρου είδαν, μελετώντας τις Γραφές, ότι ο Λούθηρος δεν ορθοτομούσε όλο το Λόγο του Θεού. Το αποτέλεσμα ήταν να αποσπασθούν και να δημιουργήσουν μια άλλη πνευματική ομάδα που είχε περισσότερες αλήθειες, που είχε π.χ. 40 ΑΛΗΘΕΙΕΣ και 60 ΠΛΑΝΕΣ που πήραν από τον Λούθηρο. Μέσα από την καινούρια αυτή ομάδα βγήκε αργότερα μια άλλη ομάδα που είχε 50 ΑΛΗΘΕΙΕΣ της Βίβλου και 50 ΠΛΑΝΕΣ. Μεταγενέστερα βγήκε κάποια άλλη ομάδα που είχε 60 ΑΛΗΘΕΙΕΣ και 40 ΠΛΑΝΕΣ, και ούτω καθεξής. Γι’ αυτό στην περίοδο της «εκκλησίας των Σάρδεων» αναπτύχθηκαν διάφορες χριστιανικές κινήσεις, όπως Λουθηρανοί, Βαπτιστές, Αναβαπτιστές, Επισκοπικοί, Ευαγγελικοί, κλπ.. Δηλαδή ο Κύριος Ιησούς άρχισε να κάνει μια περιοδική και μερική αποκάλυψη του Λόγου Του στην εκκλησία Του, ώστε όταν θα έρθει να την παραλάβει να της έχει δώσει πλήρη αποκάλυψη της Αλήθειας. Γι’ αυτό η εκκλησία των Σάρδεων, εκτός του ότι ονομάζεται «Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ», ονομάζεται και «Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΧΩΡΙΣΜΑΤΩΝ», χωρίσματα (διαιρέσεις) που ο Θεός επέτρεψε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, για να μπορέσει ο λαός Του, έχοντας στην αρχή λίγο «φως», μετά λίγο περισσότερο, πιο μετά περισσότερο, κλπ., να ξεφύγει μέσα από το βαθύ σκοτάδι που είχε τυλιχθεί.          

 (6)  Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ(Αποκάλυψη Γ/3:7-13)

       Εκκλησία της Αρπαγής (1906 μ.Χ. –  αρπαγή )

    «ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ» είναι σύνθετη λέξη και σημαίνει «αγάπη προς τους αδελφούς». Η εκκλησία της Φιλαδέλφειας είναι Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΠΑΓΗΣ. Είναι η χρονική περίοδος της εκκλησίας που ζούμε εμείς σήμερα και που ο Ιησούς δίνει μεγάλες αποκαλύψεις του Λόγου Του στους αγίους Του, όπως έκανε και με τους πιστούς της πρώτης εκκλησίας, της «Εφέσου». Την έναρξή της την τοποθετούμε χρονικά (χωρίς να υπάρχει δέσμευση γι’ αυτό) το έτος 1906 μ.Χ., όταν ο Θεός στην οδό Αζούζα στο Λός Άντζελες, μετά από 19 αιώνες επανέλαβε το γεγονός της Πεντηκοστής (βλ. Πράξεις κεφ. Β/2) και βάπτισε ομαδικά με το άγιο Πνεύμα Του μια ομάδα ταπεινών και άσημων νέγρων. Από τότε άρχισε και πάλι η εκκλησία να κηρύττει το ευαγγέλιο και να δίνει τη μαρτυρία της με δύναμη Πνεύματος αγίου, με θεραπείες και εκβολές δαιμονίων και με σημεία και τεράστια. Τον ίδιο καιρό, αλλά λίγο αργότερα, έδωσε ο Ιησούς στην εκκλησία Του τη θαυμαστή αποκάλυψη της «πρώτης ΠΑΣΩΝ των εντολών» η οποία είναι ότι «…Κύριος ο Θεός ημών είναι ΕΙΣ (ένας) ΚΥΡΙΟΣ» (βλ. Μάρκος ΙΒ/12:29-30, κλπ.).

   Συμπερασματικά, βλέπουμε ότι η ΜΙΑ Εκκλησία (Εκκλησίες Εφέσου και Σμύρνης), που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός χύνοντας το πολύτιμο αίμα Του και η οποία δεν είχε ονόματα, τίτλους και παρατσούκλια  διασπάστηκε σε δύο μεγάλες αντιμαχόμενες εκκλησιαστικές παρατάξεις, τις μετέπειτα ονομασθείσες Ορθόδοξη Εκκλησία και Καθολική Εκκλησία (Εκκλησίες Περγάμου και Θυατείρων), χωρίς όμως να έχουν φως Χριστού, χωρίς να κηρύττουν αναγέννηση καρδιών, καθόσον είχαν πέσει στην τήρηση ξερών θρησκευτικών τύπων.

    Μέσα από την Καθολική Εκκλησία βγήκε η Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία (Εκκλησία των Σάρδεων), με τα διάφορα χωρίσματά της, η οποία είχε μερική επίγνωση των αληθειών της Βίβλου και δίδασκε σωτηρία του αμαρτωλού ανθρώπου δια του αίματος του Ιησού (αναγέννηση). Μέσα από την Ευαγγελική (Διαμαρτυρόμενη) Εκκλησίαβγήκε αργότερα η Πεντηκοστιανή Εκκλησία, με ακόμα περισσότερες αλήθειες και αποκαλύψεις της Αγίας Γραφής και δίδασκε εκτός από την αναγέννηση, βάπτισμα του αγίου Πνεύματος, θεραπείες από τις αρρώστιες και απελευθέρωση από δαιμονικά πνεύματα. Μέσα από την Πεντηκοστιανή (τριαδική) Εκκλησίαβγήκε αργότερα η Πεντηκοστιανή Μονοθεϊστική (αντι-τριαδική)Εκκλησία, με ακόμα περισσότερο φως από τις προηγούμενες. Σημειωτέον ότι ιστορικά οι όροι «τριάδα-τριαδικός» εισήχθηκαν για πρώτη φορά από το Μέγα Αθανάσιο στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας (325 μ.Χ.) και δεν αναφέρονται ούτε μία φορά στην Καινή Διαθήκη.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όταν αναφερόμαστε στην «Πεντηκοστιανή Εκκλησία», δεν εννοούμε το κατεστημένο Πεντηκοστιανό δόγμα, αλλά όσους έχουν την προσωπική εμπειρία της Πεντηκοστής, ανεξάρτητα, σε ποιο δόγμα (τυπικά) ανήκουν.  

     Μέσα από την Πεντηκοστιανή Εκκλησία θα βγει και η ΝΥΜΦΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, η εκκλησία που θα αρπαχθεί (Εκκλησία της Φιλαδέλφειας), που δεν θα έχει «κηλίδα ή ρυτίδα, ή κάτι από αυτά, αλλά θα είναι άγια και άμωμη» (Εφεσίους Ε/5:27), θα είναι εκκλησία «τρομερά, ως στράτευμα με σημαίας» (Άσμα Ασμάτων ς΄/6: 4,7). Η εκκλησία της αρπαγής τυπολογικά είναι ο «υιός ο άρσεν», που αναφέρεται στην Αποκάλυψη ΙΒ/12:5 (αρχαίο κείμενο). Περισσότερες λεπτομέρειες για τον «υιό τον άρσεν(α)», διάβασε στο βιβλίο των εκδόσεών μας με τίτλο «Ο ΙΣΧΥΡΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ».    

    Βλέπουμε ότι ο Θεός άρχισε (από την εποχή του Λούθηρου)  ΜΕ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ του Λόγου Του και θα δώσει (ήδη δίνει) ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ στις ημέρες μας, λίγο πριν την αρπαγή της Νύμφης Εκκλησίας Του, της εκκλησίας της Φιλαδέλφειας. Επίσης, αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι η προηγούμενη ομάδα, συνήθως εδίωκε ως «αιρετική» και «πλανεμένη» την επόμενη ομάδα, η οποία είχε βγει μέσα από αυτήν, και ούτω καθεξής. Αποτελεί πλέον κανόνα, κάθε καινούρια αποκάλυψη και ό,τι αντιβαίνει με το κατεστημένο να διώκεται.  

 (7)  Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑΣ(Αποκάλυψη Γ/3:14-22)

       Εκκλησία της Θλίψης (τα πρώτα 3,5 χρόνια της 7ετίας Αντίχριστου)

    Αυτή είναι Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ, είναι η τωρινή χλιαρή εκκλησία η οποία συνυπάρχει με την εκκλησία της Φιλαδέλφειας που θα αρπαχτεί, αλλά αυτή όμως θα παραμείνει κάτω στη Γη και θα δοκιμασθεί σκληρά από το σύστημα του Αντίχριστου. Η «εκκλησία της Σμύρνης» και η «εκκλησία της Λαοδίκειας» είναι οι διωκόμενες εκκλησίες, η μεν πρώτη γιατί «άφησε την πρώτη αγάπη της για τον Ιησού» (Αποκάλυψη Β/2:4-5), η δε δεύτερη γιατί είναι «χλιαρή» και βρίσκεται μεταξύ δύο φρονημάτων (Αποκάλυψη Γ/3:15-17).   

    Τυπολογικά στην Καινή Διαθήκη η εκκλησία της Λαοδίκειας είναι «οι δύο μάρτυρες» που αναφέρονται στο κεφάλαιο ΙΑ/11 της Αποκάλυψης και οι οποίοι είναι «αι ΔΥΟ ΕΛΑΙΑΙ, και αι ΔΥΟ ΛΥΧΝΙΑΙ, αι ιστάμεναι ενώπιον του Θεού της γης» (Αποκάλυψη ΙΑ/11:4). Είδαμε στην αρχή ότι «λυχνία» είναι η «εκκλησία», και κατά συνέπεια το πρώτο στοιχείο που μας δίνει η Αγία Γραφή για τους δύο μάρτυρες είναι ότι πρόκειται για «ΔΥΟ …ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ», δηλαδή για δύο ομάδες. Στην προς Ρωμαίους επιστολή κεφ. ΙΑ/11:17-18 διαβάζουμε για την καλήν ΕΛΑΙΑ, που είναι οι Ισραηλίτες και για την αγρι-ΕΛΑΙΑ, που μπολιάστηκε με την καλή ελαία και που είναι οι Εθνικοί που μπολιάστηκαν με την αλήθεια του Λόγου του Θεού. Το δεύτερο λοιπόν στοιχείο που έχουμε για τις «δύο Εκκλησίες» της περιόδου της θλίψης είναι από ποιους θα απαρτίζονται: Θα είναι η εξ ΙΟΥΔΑΙΩΝ Εκκλησία (η καλή ελαία) και η εξ ΕΘΝΩΝ Εκκλησία (η αγρι-ελαία). Μία θα είναι η εκκλησία της Λαοδίκειας, αλλά θα αποτελείται από δύο ομάδες και θα έχει διπλή μαρτυρία (εξ ού και «δύο μάρτυρες»).

    Ενώ οι πιστοί της εκκλησίας αυτής για τριάμισι ημέρες (χρόνια) θα ενεργούν σημεία και θαύματα, θα έχουν την εξουσία να κλείνουν και να ανοίγουν τον ουρανό (βλ. Αποκάλυψη ΙΑ /11:5-6), ο Αντίχριστος όμως θα τους πολεμήσει με λύσσα, θα  τους θανατώσει και δεν θα επιστρέψει «τα πτώματα αυτών να τεθώσιν εις ΜΝΗΜΑ». Το μνήμα εδώ δεν έχει την έννοια του «τάφου», αλλά της ανάμνησης. Ο Αντίχριστος θα τους «αφανίσει εξαισίως», και δεν θα επιτρέψει να υπάρχει καμιά ενθύμησή τους (βλ. ΙΑ /11:9). Στο τέλος όμως των πρώτων τριάμισι ετών της επταετίας του Αντίχριστου (δηλ. στο μέσον), θα αναστηθούν και τρόμος θα καταλάβει αυτούς που θα τους δουν. Ο Κύριος στη συνέχεια θα τους αρπάξει στον ουρανό (βλ. ΙΑ΄/11:11-12). Τότε κλείνει και τυπικά η περίοδος (οικονομία) της χάριτος, γιατί ουσιαστικά θα κλείσει Η ΘΥΡΑ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ με την αρπαγή (ανάληψη) της εκκλησίας της Φιλαδέλφειας, η οποία όταν θα αναληφθεί, θα περιμένει να έρθουν και οι αδελφοί της περιόδου της θλίψης «οι μέλλοντες να φονευθώσιν» (Αποκάλυψη  ς΄/6:9-11).

           Αυτή είναι σε συντομία η ιστορική πορεία της εκκλησίας του Ιησού Χριστού, που άρχισε πριν από 2.000 χρόνια περίπου, την ημέρα της Πεντηκοστής και θα τελειώσει με την αρπαγή της εκκλησίας της θλίψης, της Λαοδίκειας, η οποία θα είναι «το υπόλοιπον σπέρμα» της εκκλησίας της Φιλαδέλφειας (βλ. Αποκάλυψη ΙΒ /12:17).  

 -----------------------------------------------------------------------------------------------

COPYRIGHT: 1993, 2012 - ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΤΖΕΛΕΠΗΣ

Τηλ. Κινητό 694- 4921318

E-MAIL: filadelfos02@hotmail.cοm 

FACEBOOK: AlkiviadisTzelepis

 ----------------------------------------------------------------------------------------------

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 1ηΤο άρθρο που δημοσιεύθηκε με τίτλο «ΟΙ 7 ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ» περιέχεται ως αυτοτελές κεφάλαιο και στα βιβλία με τίτλο «Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΝΑΖΩΡΑΙΩΝ» (βιβλίο Νο 21) και «ΔΟΓΜΑΤΑ και ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» (βιβλίο Νο34)

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2η: Το άρθρο αυτό μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή PDF  "Τεύχος 38ΣΕ". Σε αρχείο PDF μπορείτε να κατεβάσετε και ολόκληρα τα βιβλία Νο 21 και 34, που έχουν άμεση σχέση με το θέμα αυτό.

Tο θέμα αυτό ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ παρακάτω σε μορφή αρχείων JPG, για καλυτερη ανάγνωση από tablet ή για όσους θέλους να το αποθηκεύσουν για το αρχείο τους σαν "εικόνες" (jpg)

Σχόλια

03.03.2021 22:01

ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ

ΝΑ ΣΕ ΚΑΛΑ ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕ

04.03.2021 00:20

ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΤΖΕΛΕΠΗΣ

Αμήν΄αγαπητέ Χρήστο!